East vs. West

Wel hebben de Chinezen de rest van Zuidoost-Azië aangestoken met het loempiavirus, met als gevolg dat men er in Vietnam, Indonesië, Thailand en op de Filipijnen nu dol op is. Elk land heeft zijn eigen variaties. Op de Filipijnen eet men graag een lumpiang Shanghai met gehakt in de vulling. In Vietnam zijn de velletjes van rijst- in plaats van tarwemeel gemaakt. De loempia’s in Nederland zijn juist weer van reuzenformaat in vergelijking met de oosterse varianten. Er zijn zelfs zoete varianten, zoals de turon, een Filipijns rolletje gevuld met banaan en bruine suiker.

Bereiding van loempia's

Loempiavelletjes zijn dunne maar toch stevige deegvelletjes gemaakt van tarwebloem en water, soms ook met ei erdoor. Ze worden meestal kant-en-klaar gekocht, maar in goede restaurants ook wel op ouderwetse wijze met de hand gemaakt. Dunne laagjes van het loempiadeeg worden dan een voor een op een bakplaat gegaard.

De groenten voor de vulling – veel taugé plus wat prei, wortel en/of bamboe – worden even kort geblancheerd en mogen goed uitlekken. Ze worden opgepept met zout, peper, suiker, ketjap manis en eventueel nog wat extra smaakmakers; deze zijn het geheim van de chef. Dan wordt er een omelet en wat vlees, meestal ham en/of kip, gebakken. Alle elementen voor de – vullende – vulling zijn nu klaar.

Elk loempiavel krijgt een flinke hoeveelheid vulling en wordt vervolgens behendig dichtgevouwen en zorgvuldig dichtgeplakt zodat de vulling er tijdens het bakken niet uitkomt. Tenslotte wordt de loempia in niet al te hete olie in een minuut of vijf gebakken. Bij een te hoge temperatuur zou de buitenkant te snel bruinen en de vulling niet warm worden.

Probeer ook eens

Vietnamese cha gio (gebakken loempiaatjes) zijn kleiner dan de Chinese loempia maar komen dicht in de buurt. Goi cuon (slarolletjes) zijn een ongebakken variant.